ПРЕКУ ЕЗЕРОТО | ACROSS THE LAKE

Режија | Director: Антонио Митрикески | Antonio Mitrikeski

Сценарио | Screenplay: А. Митрикески, Ташко Георгиевски | A. Mitrikeski, Tashko Georgievski

(MKD, 1997, 100’)
​
Уште при самиот почеток на филмот, авторите укажуваат на фактот дека тој е инспириран од вистински настан, а времето на збиднувањето опфаќа период од неколку децении. Местото на збиднувањето, со исклучок на почетокот и на крајот на филмот, е Албанија во времето кога беше „голем бункер, затвор во кој никој не можеше да влезе, ниту да избега, години на лудило кога секој секому му беше непријател“. Охрид во годините по војната. Младиот Константин Бочваров ја сретнува Елена Златарева, Македонка која живее во Корча, Албанија. Се случува силна љубов во годината 1948, година позната по трагичните последици во индивидуалните судбини на многумина во тогашна Југославија, како и во соседните земји чиј избор беше социјализмот – според режимот на Сталин во Советскиот Сојуз. Границата со соседна Албанија е затворена. Комуникацијата меѓу младите вљубени е оневозможена. Константин мечтае по Елена која е преку езерото и се решава за неизвесна авантура, за пат преку езерото во кајче – за да стигне до неа. Тргнува на пат од кој нема да се врати следните четири децении. Во невремето што го зафаќа тој ги губи веслата, ја губи просторната ориентација и ѝ се препушта на судбината. Го пронаоѓа еден стар Албанец на албанскиот брег на езерото. Во Албанија, земјата на бункерите, неговата приказна се чини неверојатна. Го третираат како шпион, применуваат физичка тортура врз него, казнет е со затворање во логор, каде што има многу други несреќници како него. По излегувањето од логорот, ја пронаоѓа Елена и нивниот заеднички живот најпосле започнува. Константин добива работа во Тирана, таму им се раѓа ќерката, но животот под постојан стрес и беда се одразува и во односите меѓу сопружниците. Константин мечтае да се врати во татковината. Но наместо враќање во Охрид, тој повторно е затворен во логор. Минуваат години на агонија, Елена ретко добива можност да го посети во логорот. Најпосле, по многу години, остарен и измачен, се враќа кај Елена во Корча. Ќерката Донка е веќе девојка. Животот продолжува без многу зборови, но со голема мечта по својата земја. Најпосле, доаѓа и времето на враќањето. Елена, Константин и нивната ќерка се во Охрид, градот на Константин, градот каде што започна нивната љубов.

At the very beginning of the movie, the author’s point to the fact that the movie is inspired by a real event and that the time of the action encompasses a period of several decades. The setting of the action, with the exception of the beginning and the end of the movie is the Albania of the days when it was "a big bunker, a prison in to which nobody could go, nor escape from, years of madness when everybody was everybody's enemy." Ohrid, in the years after the war. Young Konstantin Bocvarov meets Elena Zlatarova, a Macedonian from Korca, Albania, in Ohrid. Strong love develops in the year 1948, a year known for the tragic consequences to the individual destinies of many in the then Yugoslavia, as well as of many in the neighboring countries, that chose socialism after the pattern of Stalin in the Soviet Union. The border with neighboring Albania is closed. Communication between the young lovers is impossible. Konstantin longs for Elena who is across the lake and decides to have an uncertain adventure, a trip across the lake in a rowing boat, in order to get to her. He starts on a journey he will not come back from for forty years. He gets caught in a storm, loses the oars, loses his direction in space and sets himself off to his destiny. He is found by an old Albanian on the Albanian shore of the lake. In Albania, the country of bunkers, his story seems impossible to believe. He is treated as a spy, he is physically tortured, and punished by imprisonment in a camp where there are many like him. After getting out of the camp, he finds Elena and their life together finally begins. Konstantin finds a job in Tirana, their daughter is born there. However, life full of stress and misery reflects on the relations between the spouses. Konstantin dreams of going back to his fatherland. But, instead of going to Ohrid, he again ends up in a camp. Years of agony pass, Elena has only rare opportunities to visit him in the camp. Finally, after many years, old and exhausted he goes back to Elena in Korca. The daughter, Donka, is a grown girl. Life goes on without many words, but with a great sorrow for his country. At the end, the time starts to go back. Elena, Konstantin, and their daughter are in Ohrid, the town where their love began.

​ЦРНО СЕМЕ | BLACK SEED

Режија: Кирил Ценевски | Kiril Cenevski

Сценарио: Tasko Georgievski, Kiril Cenevski

(Според романот „Црно семе“ на Ташко Георгиевски | Based on the novel “Black Seed” by Tashko Georgievski)

(MKD, 1971, 89’)

За време на Граѓанската војна во Грција, во 1946 година, припадници на кралската грчка војска, во чиј состав влегуваат и Македонците од Егејска Македонија, под обвинение дека се комунисти и непријатели на кралска Грција, се казнуваат со упатување во логор на пуст остров. Поради своите убедувања и етничкото потекло, некои од нив ги совладуваат сите тешкотии, задржувајќи го своето човечко достоинство. Други, пак, не успеваат во тоа, и наместо очекуваниот спас, доживуваат целосен морален пад. Филмот забележа успех на Филмскиот фестивал во Пула, како и
на низа други фестивали.

Macedonian drama film directed by Kiril Cenevski (1943-2019), a unique figure in Macedonian filmmaking, director and screenwriter, and the creator of the first Macedonian feature film to have competed and won awards at international film festivals. This film was selected as the Yugoslav entry for the Best Foreign Language Film at the 44 th Academy Awards. It was also entered into the 7 th Moscow International Film Festival. The film recounts the story of Macedonian soldiers in the Greek army being transported to prison camps on Greek islands. Suspected of being communists, they are maltreated by the Greek officers running the camp.